Heimkoman og lífið sem atvinnumaður

Eftir ansi langt ferðalag komum við Stebbi heim til Íslands aftur fyrir viku síðan. Hjá mér tók við þriggja daga hvíld frá æfingum og svo létt vika í æfingum og meðhöndlanir til að endurhlaða batteríin eftir mjög erfiða æfingatörn. Það reyndist ekki auðvelt að koma beint úr 30-35 stiga hita í snjóinn hérna heima og mér sýnist vera eitthvað í það ennþá að ég geti kastað spjóti úti. Þá er bara ekkert annað að gera en að drífa sig í æfingabúðir aftur eftir að innanhússtímabilið er búið svo ég fái nú ekki of slæm fráhvarfseinkenni. 

Þessa dagana eru að verða miklar breytingar í mínu lífi í kjölfar þess að ég kláraði mastersnámið mitt í lyfjafræðinni í desember. Þetta þýðir í raun bara að nú er ég fyrir alvöru orðin atvinnumaður í minni íþrótt sem mun vonandi skila sér í ennþá lengri köstum. Þar sem ég er vön því að hafa mikið fyrir stafni, enda búin að vera í námi síðan ég var 6 ára, þá gat ég nú ekki hugsað mér að fara beint úr því að vera á fullu allan daginn í að gera ekkert nema æfa. Þess vegna ætla ég að reyna að fá einhverja örlitla vinnu í apóteki vegna þess að ég þarf að klára ákveðna vinnuskyldu til þess að fá réttindi sem lyfjafræðingur. Það mun líklega koma í ljós á næstu dögum hvort af því verði. Á móti því mun ég taka að mér örlitla verklega kennslu í lífeðlisfræði uppi í HÍ en hún tengist mastersverkefninu mínu. Auk þess ákvað ég að láta loksins verða af því að skella mér á Dale Carnegie námskeið en það er eitthvað sem er búið að blunda í mér lengi en ég hef aldrei drifið mig í það. Ég blogga klárlega meira um það síðar.

Næst á dagskrá hjá mér er að keppa í kúluvarpi á Reykjavík International Games og ég hvet alla til að leggja leið sína í Laugardalshöllina á milli 14:30 og 16:30. Ef þið komist ekki á staðinn þá verður sýnt beint frá mótinu á RÚV.

Síðasti dagurinn í Suður Afríku

Þá er fyrstu æfingabúðum þessa Ólympíuárs að ljúka. Á eftir endum við á kastæfingu áður en við leggjum í hann heim í snjóinn aftur í kvöld. Ég er búin að leggja vel inn í æfingabankann hérna úti og er algjörlega uppgefin. Það er kannski ekki skrýtið þar sem ég tók 27 æfingar á þessum 16 dögum og þar af 10 spjótkastæfingar. Eftir æfinguna á eftir tekur við þriggja daga kærkomin hvíld til að endurhlaða batteríin. Tæknivinnan gekk mjög vel hérna úti en það sem við erum að vinna í núna er að vinna strax af hægri fætinum inn í blokkina og að halda vinstri hendinni lengi og nota hana svo til að fá spennu yfir kassann. Ég er búin að ná þessum atriðum alveg ótrúlega vel inn og farin að gera þetta vel í yfir 90% af köstunum. Það er líka alveg ómetanlegt að ná inn smá kastmagni svona snemma á æfingatímabilinu. Þetta er sko mikill munur frá því að kasta í net inni í Laugardalshöll!

Við kvíðum að vísu fyrir því að koma heim aftur og þurfa að grafa bílana okkar út úr einhverjum snjóskaflinum í 35-40°C lægri hita en við erum búin að vera í síðustu rúmu tvær vikurnar. En þrátt fyrir það koma þessi tvö heim með bros á vör.

 

Eitt augnablik getur breytt öllu

Það er alveg ótrúlegt hvað lífið getur tekið óvænta stefnu á örskotstundu. Ferill íþróttamanna er mjög viðkvæmur og það má ekki mikið út af bregða. Það sem kom fyrir Fanney og saga sem ég heyrði af spjótkastara hérna úti í Suður Afríku hafa virkilega vakið mig til umhugsunar um mikilvægi þess að átta sig á þeim forréttindum sem ég hef að geta farið á æfingu á hverjum degi. Ég er ekki frá því að þetta sé minn stærsti ótti.

 

Það er ung stelpa sem æfir hérna þar sem ég er í æfingabúðum núna sem lenti í bílslysi fyrir um mánuði síðan. Hún var að keyra alltof hratt og velti bílnum það illa að hún var heppin að sleppa lifandi. Stelpugreyið meiddist illa og var á gjörgæslu til að byrja með en svo kom í ljós að hún mjaðmagrindarbrotnaði á þrem stöðum. Fyrir venjulega manneskju kallast þetta að vera mjög heppin en fyrir íþróttamann þýðir þetta að hann mun aldrei ná þeim árangri sem hann annars hefði gert. Þessi stelpa fékk brons á HM unglinga 2010 og þessi tilraun hennar til að komast fyrr heim mun að öllum líkindum verða til þess að hún verður aldrei heimsklassa kastari.

 

Verum þakklát fyrir það sem við höfum og tökum skynsamlegar ákvarðanir því allt getur breyst á augnabliki. Hugur minn er hjá Fanneyju og ég vona svo sannarlega að hún hafi gott fólk í kringum sig og sé nógu sterk til að komast í gegnum þetta.

Sár stund þegar ljóst var að ferlinum væri lokið

Nýtt ár, nýtt upphaf og nýtt blogg

Gleðilegt nýtt Ólympíuár 2012! 

 

Í tilefni af því að 2011 er lokið og ýmsar breytingar hafa orðið í mínu lífi að undanförnu þá ákvað ég að gera eina í viðbót og færa mig um set í bloggheimunum. Árið 2011 hefur verið mikil rússíbanareið fyrir mig þar sem gengið hefur á ýmsu. Þar sem ég hef miklu meira gaman af því að tala um jákvæðu hlutina þá ætla ég að fara aðeins yfir hápunkta ársins í máli og myndum.

 

Í febrúar byrjaði ég að vinna í mastersverkefninu mínu ásamt því að vera að klára síðustu kúrsana í mastersnáminu. Þessar rottudömur komu mikið við sögu í verkefninu.

 

Í mars keppti ég í þriðja skipti á Vetrarkastmótinu og hafnaði í 3. sæti með ágætis árangur í ekta íslensku haustveðri.

 

 

Í sumar kom hún Harpa mín til landsins með fjölskylduna og það var alveg yndislegt að geta verið með þeim og fengið að sjá stelpurnar. 

 

 

Eftir erfitt sumar sem einkenndist af þrálátum meiðslum, matareitrun, vonbrigðum og gleði endaði ég tímabilið með stæl á Heimsmeistaramótinu í Kóreu með því að kasta ársbest og enda í 13. sæti. 

 

 

Eftir keppnistímabilið fór ég í langþráð frí þar sem við skoðuðum New York í krók og kring á túrbóinu á nokkrum dögum.

 

 

Eftir að hafa skoðað New York fórum við til Flórída að heimsækja hana Hörpu okkar og fjölskyldu og njóta lífsins í botn. Við byrjuðum á því að stökkva út úr flugvél með honum Brett sem var alveg ógleymanleg upplifun.

 

 

Við skelltum okkur líka í Disney World og skoðuðum þar hátt og lágt og skemmtum okkur konunglega. 

 

 

Mér fannst alveg yndislegt að geta fengið að vera með litlu krúttunum mínum og fá aðeins að kynnast þeim og fylgjast með þeim vaxa og þroskast.  

  

 

Þegar ég kom heim frá Flórída sökkti ég mér á kaf í að klára mastersverkefnið mitt og eyddi flestum mínum stundum í að skrifa, gera tilraunir og æfa og það tók oft vel á.

 

 

Í lok nóvember kom svo loksins að því að ég skilaði mastersritgerðinni og varði hana í byrjun desember. Það gekk líka svona hrikalega vel og ég gæti ekki hafa endað þennan kafla í lífi mínu á betri hátt. 

 

 

 

Í lok árs komst ég í fyrsta skipti í topp 10 í vali Íþróttafréttamanna á Íþróttamanni ársins sem er mér mikill heiður. 

 

Ég enda svo árið og tek á móti nýju í frábærum æfingaaðstæðum úti í Suður Afríku en þessi mynd var tekin eftir síðustu kastæfingu ársins 2011 sem gekk alveg glimrandi vel.